stokje !?

Nog 2 weken en Neeltje viert haar eerste verjaardag! Dat maakt voor Neeltje niet zo heel veel uit want voor haar is het elke dag feest. Vol enthousiasme stuitert ze door het leven. De herkansing van de zgn "9maanden" toets komt met rasse schreden naderbij en we moeten (helaas?) constateren dat er nog geen enkele vorm van volwassen gedrag waarneembaar is.

En dat is eigenlijk wel jammer want ze kan al zoveel wat ze als hulphond ook zou moeten kunnen: deuren openen (sluiten helaas nog niet) die op een heel klein kiertje staan;alles oprapen waar je om vraagt en ook veel waar je niet om vraagt.Wij hebben hier in huis een wasmand vol met sokken waar om duistere reden geen paar van is te maken.Tegenwoordig brengt Neeltje graag sokken die ze vindt in huis bij degene die op de bank zit.Ze legt ze netjes op je schoot.Helaas zijn het meestal sokken die ook geen wederhelft hebben. Maar wie weet....Neeltje is nog niet weg!

Ze draagt buiten ook graag de boodschappen maar een foldertje of een krant is ook goed.In het bos gaat haar voorkeur, logisch,uit naar een stok;of liever een forse tak of nog liever een stevige boomstam.Op de lengte kijkt ze niet zo nauw dus krijg je regelmatig een stok in je knieholte als de hond voorbij komt.Ook op het strand is ze niet te beroerd om een flink stuk (sloop)hout mee te zeulen. Laatst had ze een soort houten stoelzitting gevonden op het strand en die moest mee.Eigenlijk kon ze die niet dragen maar als ze a.h.w. op haar tenen liep ging het net.Als ze even vergat om zo te lopen sloeg ze als een volleerd turnster over de plank hout heen. Jammer dat daar geen bewegende beelden van zijn.Die zijn er niet van de hond met een boomstammetje van bijna 2 meter lang in haar bek. Deze had ze gevonden in het bos van Malden. Nadat ze haar 2 baasjes er bijna invalide mee had geslagen werd de stam ver het bos ingegooid. Neel ging 'm natuurlijk halen maar de boompjes die daar stonden zaten zo dicht bij elkaar dat de hond met 2 meter hout in de bek er niet door kon! Ze gaf echter niet zo snel op (dat kennen we maar al te goed van deze hond!) en ze bleef het proberen:beetje hoger;beetje lager;bij een andere doorgang dan? Gelukkig kwam er een andere hond aan en daar laat ze alles voor uit de bek vallen..........

Nu weten we ook dat Neeltje haar geheugen zo slecht nog niet is dus als we weer eens in Malden zijn gaat ze het vast nog eens proberen met die stok !

Vandaag mocht ze mee naar de verjaardag van oma die 89 werd(!) en om te zorgen dat Neeltje zich wat rustiger zou gedragen hebben we haar 's morgens even goed laten rennen op het strand. Natuurlijk met een stukje hout maar ze denkt ook regelmatig iets te zien in zand wat opgegraven moet worden. Na al deze activiteiten moet al dat zand in de bek wel even weggespoeld worden. Zeewater blijkt toch nog steeds zout maar de kraan bij de duinen is een prima alternatief ......zie de foto!

ps. de 2-de foto hierboven is een zoekplaatje maar Neeltje staat er op !

toets

Alle hulphonden in spé moeten bij een leeftijd van 9 maanden aan een medewerker van de Stichting Hulphond laten zien wat ze kunnen en wat ze nog moeten leren.

Nu was de planning vanwege de zomervakantie wat uitgelopen en moest Neeltje afgelopen woensdag naar Herpen.Ze was toen bijna 11 maanden oud.

Mee in de auto is voor Neeltje geen enkel probleem;het gaat haar om het feit dat ze mee mag en het doel van de reis is dan van latere zorg.

Toen ze in Herpen uit de auto sprong wist ze niet waar ze allemaal ruiken moest....zoveel lekkere "honden"luchtjes kon alleen maar veel goeds betekenen.

U begrijpt waarschijnlijk wel waar dit verhaal naar toe gaat.Ik moest even wachten tot Neeltje aan de beurt was;ik binnen met een kopje koffie;Neeltje in de auto met een levensgroot vraagteken boven het hoofd.

De toets moest toen nog beginnen.

Neeltje leek wel een soort springveer toen ze mee mocht.Er werd alleen maar :"Neeltje,zit" tegen haar gezegd en Neel maar springen....(zucht)

Neeltje liet heel duidelijk zien (en horen) wat ze kan en wat ze niet zou moeten kunnen maar toch doet.

Ze krijgt in november een herkansing........................De theorie die Neel heeft is prima;de praktijk zou ze moeten kunnen maar er zijn teveel dingen zoveel leuker dan dat.

Neel begreep werkelijk niet dat het "feestje" in Herpen al voorbij was en sprong met zichtbare tegenzin dit keer in de auto.(zucht;maar nu van de hond)

Gelukkig voor haar en voor het baasje was er nog een deel 2 en gingen we nog even naar Malden.

Daar heeft ze 's middags nog heerlijk door het bos lopen rennen en gespeeld met een blindegeleidehond die met z'n 7,5 jaar al met pensioen was ? Volgens mij begrepen die 2 elkaar erg goed.

Neeltje was in ieder geval erg moe van deze dag en lag de hele terugweg te snurken en te dromen achter in de auto.In eerste instantie denk je dan dat de auto rare geluiden maakt maar na een tijdje bedenk je dat de hond vele dromen nodig heeft om alles te verwerken.

Daar had ondergetekende cq opvoeder van een hulphond iets anders voor nodig toen we thuis waren....Proost!!

ps. was er niet ooit een cabaretier die zei:"een opvoeder is een stakker die in duister tast" ? Lijkt me in deze goed gezegd!!

En de foto's bij dit stukje zijn echt van hond waar het verhaal over gaat....zo braaf!!!