op de grote stille heide..........................

Afgelopen weekend gingen we met de heel familie naar Malden om de verjaardag van opa te vieren! Neeltje weet al uren voor we weg gaan dat er iets gaat gebeuren waar ze bij moet zijn. Bang dat we haar vergeten loopt ze constant met je mee en dus voor je voeten.Het begrip:"go to bed" klinkt veelvuldig want door haar gedrag breken we straks onze nek en kan ze gelijk blijven als hulphond.Dus moet ze even haar plaats weten en die kan ze zeker 10 seconde onthouden. Daarna komt ze even bij je langs om je er aan te herinneren dat ze er nog is.

Eenmaal in Malden blijkt haar roedel "ineens" uit veel meer mensenkinderen te bestaan.En die wil ze allemaal in de gaten houden.Bij voorkeur gewoon buiten op straat waar ze spelen maar anders gewoon binnen met 4 poten in de (lage) vensterbank en dat verbaal ondersteunen met voldoende decibels zodat het door het dubbele glas heen buiten te horen is!

Nu maken 9 (klein)kinderen ook een behoorlijke kakafonie van geluid dus een zenuwachtige hond kan er nog wel bij.

Voor de rust van de hond (en ons) mocht ze een paar keer lekker mee het bos in. Dat heeft ze thuis niet dus moeten we ons kans waarnemen.

Neeltje vond het een feest om in het bos te lopen/rennen/snuffelen en te kijken ! Waar vind je dat nou nog:de (grote) stille heide;een bosvennetje waar je naar karpers kan zoeken (je ziet niet meer dan hele kleine salamandertjes) en helemaal nieuw: paddestoelen !

Alle voorbode van de herfst zijn er dus inclusief heel veel regen en storm. Die laatste 2 hadden we gelukkig pas toen we zondag weer naar huis reden. Jammer dat het Maldense bos zo ver weg is voor ons;Neeltje vindt het er al net zo fijn als wij..............Gelukkig heeft de zomer besloten om nog even terug te komen;gaan we gauw van de week nog even naar het strand want dat is toch neeltjes eerste "liefde". Ze wordt al blij als ze door het zand van de opgebroken straat bij ons achter loopt!!

Water.........!

Ging de vorige blog nog over de vakantie;ondertussen ligt die al weer even achter ons en lijkt de herfst al weer begonnen.Dat vindt Neeltje niet echt geweldig.Een beetje stevige windkracht is nog leuk want dat geeft zoveel dwarrelende blaadjes om achter na te jagen.Regen is echter minder want dat is nat en daar heeft Neeltje toch een hekel aan. Als we naar het strand gaan heeft ze geen interesse in de zee.Tenzij daar 2 mensenkinderen van haar roedel in rond rennen en zwemmen.(toen was het nog een dagje zomer hoor!) Dan moet er stevig gepiept en gejankt worden en we hebben haar maar niet los gelaten om te kijken of ze haar roedelleden gaat "redden" uit de Noordzee.

In de laatste vakantieweek gingen we een avondje naar Madurodam.Neeltje deed daar een ontdekking die een staartje zou gaan krijgen.Alles in madurodam is op schaal behalve de karpers die in alle watergebieden zwemmen.Het water staat daar vaak bijna gelijk aan de paden waar je op loopt.De karpers komen vaak met hun bekken boven water omdat ze waarschijnlijk veelvuldig gevoerd worden.Neeltje vond deze vissen ZEER interessant.Ze stond letterlijk met haar neus tegen een opengesperde bek van een karper.(omdat we wel vaker naar Madurodam gaan hadden we geen fototoestel bij ons en dat was nu wel erg jammer!).Neeltje wilde dus die avond steeds weer naar de waterkant voor een verdere studie van het fenomeen karper.Ze had niet de neiging om in het water te springen maar sinds die avond is ieder water een uitnodiging om vissen te spotten.Want in Delft waar we later die week waren zocht ze de grachten af naar vissen.En daar hebben we wel een foto van ! We waren er nog niet uit wie Neeltje zou gaan redden als ze haar evenwicht zou verliezen.

Maar Neeltje bleek evenwichtiger dan we dachten en hield zich op de kant!Wat betreft haar gedrag is evenwicht soms ver te zoeken. Ik ben samen met Neeltje een dagje naar Hellevoetsluis geweest waar Jeroen Oomen van Stichting Hulphond Neeltje en 2 zusjes van haar wel eens live wilde zien.Neeltje wist niet wat haar overkwam.Allemaal honden waar je niet mee mag spelen;waar je eigenlijk niet eens naar mag kijken.En dan leert het vrouwtje ook nog eens een (Neeltje haar ogen) "spartaanse" manier van opletten en belonen.We gaan nu dus al "clickerend" over straat en Neeltje begrijpt heel goed wat de bedoeling is maar oh wat wordt ze soms "ongelukkig" van de tweestrijd die dat haar geeft! Maar goed de aanhouder wint zeggen ze;nu nog even uitmaken wie van ons 2 de aanhouder is !

ps.Neeltje heeft 2 weken geleden even met haar zusje Nienke op het schoolplein bij ons in de straat mogen spelen.Zie de foto's......duidelijk toch...zusjes ?