Den Haag bij nacht en de dag er na...

De nacht was voor jonge-ouder begrippen vrij rustig."Het kind" sliep dan wel wat onrustig maar hoefde er niet uit. Toch prettig met de huidige temperaturen.Ze begon de nacht met te laten horen wie haar verre voorouders zijn;maar rustgevend gesnurk is nu toch nog voor iemand slaapverwekkend !!

Gister avond heeft ze de baas nog even geholpen met wat klusjes aan de fiets van Maarten.Semi geïntresseerd kijkt ze toe en 1 tel later loopt ze parmantig met een schroevendraaier naar de huiskamer.(zie foto)De eerste ruilhandel was een feit.

Vandaag was het vooral volg degene die rondloopt.Loop (bij voorkeur) tussen iemands benen mee en kijk wie er het eerste struikelt. Want schoot liggen is toch wel erg favoriet en dat wordt dus zo afgedwongen. Maar na even op schoot laat ze zich toch wel overleggen in de bench of op haar kleedje. En vanavond ging ze zelf op haar kleedje liggen. Echter wel na vele pogingen om op de bank te springen (helaas te korte pootjes) om daarna te proberen op een los kussen van de bank dat op de grond lag te gaan liggen.Maar dat lukte niet echt,het kussen was te bol en ze rolde er steeds af.

Verder vandaag kennisgemaakt met wat kinderen bij de school van Anneloes en even laten zien op mijn school aan een aantal collega's die zoooooo benieuwd waren. Neeltje vond dat weing boeiend en ging gewoon liggen slapen op mijn arm.

Wel al haar eerste traktatie gehad van Max;de hond van collega Annelies.Max werd gisteren 12 jaar en had aan zijn baasje een paar kluifjes gegeven om uit te delen aan andere hondjes. Ze vielen zeer in de smaak. (zie foto)

Vanavond ging het een beetje sneeuwen.Neeltje kende dat verschijnsel al en werd er in dit geval dus alleen maar koud van. Warm wordt ze van de verwarming waar ze graag aan ruikt en vervolgens dus letterlijk haar neus brandt.Neus aflikken en nog maar eens proberen (herhaal zin nog 8x).

Kortom ze lijkt zich thuis te gaan voelen bij ons;ze piept minder en blijft al af en toe liggen als wij ons verplaatsen.

De enige die zich zorgen maken zijn Bram en Noor;iedere keer als ze binnen komen hopen ze dat "het beest" weg is;gaan dat controleren in soldatensluiphouding en schrikken zich een hele dikke staart als ze Neeltje dan toch weer zien.Neeltje zelf heeft totaal geen belangstelling voor de poezen;die hebben per slot van rekenig geen schoot waar ze op zou kunnen gaan liggen !